در پست قبل از مسیر راه بین نایبند به راور نوشتیم که منزلگاه حوض خان اولین منزل این مسیر برای کاروانیان بود. تل لولی ( تَل ) یکی از مکانهای مهم بین این راه به حساب میآید.
مشکل بسیار بزرگی که در حال حاضر برای بکار بردن ناممکانها داریم، یافتن نامها و مکانیابی دقیق آنها به همراه اعلام و تلفظ صحیح و ثبت آنها است، نامها و کلمههایی که با گذشت زمان نه در جایی ثبت شدهاند و نه از گذشتگان کسی را داریم تا بتوانیم کسب اطلاعات بیشتری را از طریق آنها داشته باشیم و متاسفانه به مرور زمان نیز همین نامها نیز درحال ازبین رفتن است.
در مکانهای جغرافیایی همچون بیابان لوت که دیگر عبوری روی آن نیست و به دلایل مختلفی از نظرها هم دور مانده است، این فراموشی و از بین رفتن نامها بیشتر دیده می شود. در گزارشات مرحوم دکتر مستوفی هم این مورد ذکر شده بود و طبق پیش بینی ایشان، در زمان نگارش گزارشهای جغرافیایی که توسط ایشان جمع آوری شد و اکنون نیز به عنوان یکی از منابع مهم ما به شمار میرود، به از بین رفتن و فراموشی این نامها بعد از بیست سال نیز ذکر شده بود. بیست سالی که اکنون از آن بیش از ۵۰ سال گذشته و طبیعتا خیلی از نامها را دیگر کسی نه میشناسد و نه شنیده است.
در صورتی که در زمانی که راههای کاروانرو در حاشیه لوت و بعضا داخل آن زنده بود، تمامی عوارض زمین شناختی به نوعی دارای اسم بود و کاروانیان و سالار کاروانها به راهها و نشانههای آن اشراف و آگاهی داشتند.
غالی بود اقا عالی بود
نظر لطف شماست . سپاس از همراهی خوبتان