نواحی رویشی گیاهان

You might also like

تمدن جیرفت

۰۸ آبان ۱۴۰۴

قهستان

۳۰ مهر ۱۴۰۴

ایران با وسعت ۱۶۴/۸ میلیون هکتاری خود و با قرار گرفتن در عرض جغرافیایی ۲۵ تا ۴۰ درجه شمالی دارای تنوع و پوشش گیاهی متنوعی است و به همین دلیل می‌توان ایران را از نظر نواحی رویشی گیاهان به ۵ ناحیه رویشی گیاهی تقسیم‌بندی کرد.

– ناحیه رویشی هیرکانی با وسعت ۱/۹۸۰ هزار هکتار که در نوار ساحلی دریای مازندران قرار دارد که بیش از ۶۰ میلیون سال قدمت دراد و گونه‌های شاخصی چون بلوط، شمشاد، ممرز، توسکا، انجیلی، زربین و نارون را شامل می‌شود.
– ناحیه رویشی ارس باران با وسعتی حدود ۱۷۰/۰۰۰ هکتار و قدمتی همچون ناحیه رویشی هیرکانی که علاوه بر درختان جنگل‌های هیرکانی دارای درختان فندق وحشی است که این ناحیه در مجاورت رودخانه ارس (اردبیل) واقع شده است.
ـ ناحیه رویشی زاگرسی که شامل قسمت‌هایی از کوهستان زاگرس شده و ثدمتی بین ۶۰ هزار تا ۲ میلیون سال بوده و وسعتی حدود ۴ میلیون هکتار دارد. با وجود این قدمت  کم در دوره‌های زمین شناسی، متوجه می‌شویم که این ناحیه شامل جنگل‌های جوانی است که عمدتا از درختان بلوط، ارژن و بادام کوهی تشکیل شده است.
ـ ناحیه رویشی ایرانی، تورانی که دامنه‌های شرقی، غربی و حتی قسمت‌هایی از جنوب کوهستان زاگرس را شامل می‌شود و وسعتی حدود ۴/۷ میلیون هکتار را شامل می‌شود. این ناحیه نیز همانند ناحیه رویشی زاگرسی قدمت زیادی نداشته و گونه‌های شاخص آن بنه یا پسته وحشی و همین‌طور بادام کوهی است.
ـ ناحیه رویشی خلیجی (فارسی عمانی) که در کرانه‌های جنوبی زاگرس بوده که دارای وسعتی در حدود ۲ میلیون هکتار است و قدمتی کمتر از ۱۵ هزار سال دارد. پوشش گیاهی شاخص آن کنار و کهور است.

از نکات قابل توجه این است که ۳ ناحیه رویشی زاگرسی، ایرانی تورانی و خلیجی به نوعی در تمامی قسمت‌های استان فارس واقع شده که این استان را از نظر پوشش گیاهی دارای اهمیت کرده و تنوع آب و هوایی زیادی را به این استان داده است.

حال به نظر شما بیابان لوت جزو کدامین ناحیه پنج‌گانه رویشی گیاهان است؟

با توجه به اینکه بیابان‌ها در ایران وسعت زیادی داشته، بالطبع در این قسمت‌ها میزان بارش نزولات جوی در اکثر مناطق آن کمتر از ۱۰۰ میلی‌لیتر در سال است. از طرف دیگر  میزان تبخیر نیز بالاتر از میزان بارش‌ها بوده، پس محیط مناسبی برای رشد گیاهان و پوشش گیاهی فراهم نمی‌شود و با این وجود بیشتر این مناطق دارای خاک شور و ناپایدار بوده که دلیلی می‌شود برای رشد درختان و بوته‌هایی خاص آن‌ هم به صورت پراکنده که می‌توان از انواع گز، تاغ، اشنان و قیچ نام برد.