عرصه و حریم بیابان لوت از منظر ازرش‌های اقلیمی و همین‌طور امنیتی چگونه است؟
از آنجا که ورود ماشین به ایران آن‌هم با ایجاد راه‌های بین شهری، کاروان‌داری و سفر با کاروان‌های شتر که از طریق حاشیه بیابان بزرگ لوت به منظور زیارت یا تجارت مرسوم بود از رونق افتاد و به جایی رسید که دیگر سفرهای بین‌شهری نیز از طریق جاده‌هایی که تا جای ممکن دور از حاشیه نیز قرار داشت و بیابان در واقع، جولانگاه و عرصه چرخ خودروهای حمل و ترانزیت مواد مخدر از کشورهای همسایه شرقی به غربی شده بود. این تاخت و تازها باعث شد تا همانطور که در قبل نیز به آن اشاره شد + نیروهای انتظامی آن زمان که تحت عنوان ژاندارمری به حفاظت مرزها مشغول بودند به مقابله با کاروان‌های سبک و سنگین خودروهای حمل مواد رو آورند.
دیگر کمتر کسی بود که حتی می‌دانست بیابان لوت در کجا واقع شده، چه رسد به نگاه گردشگری و صنعت توریسم به آن و داستان از آن جا شروع شد که بیابان لوت در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت و با مشخص شدن ارزشهای آن توسط پژوهشگران و جغرافی‌دانان به مرور پای گردشگران و تورهای بیابانی به آن باز شد.
با عوامل و علت‌هایی که در نوشته‌های قبل عنوان شد، با خطرات زیادی که در این پهنه گسترده از کشور برای صنعت گردشگری و توریسم شاهد هستیم، متاسفانه بارها حادثه‌های ناگواری برای گردشگران و فعالان زیست محیطی پیش آمده که حتی تا همین سال گذشته نیز دچار آن شدیم. هنوز هم بیابان لوت آن هم با گستردگی زیادی که مابین استان‌های شرقی، مرکزی کشورمان دارد خطرات بالقوه خاص خود را دارد و هنوز هم متولی مشخصی برای حفاظت از آن در کنار مشخص کردن نقاط خطرناک آن به روشنی معین نشده و در این زمینه با وجود همکاری پایگاه میراث جهانی بیابان لوت با ارگان‌های امنیتی و حفاظتی به نتیجه روشن و تعیین خطوط و مسیرهای ثابت و مشخص در آن نرسیده‌ایم، عرصه و حریم بیابان لوت مشخص شده اما هنوز نظر جامعی برای بحث امنیتی و حفاظتی آن بین متولیان آن شکل نگرفته است.
از طرفی وسعت بالای بیابان لوت بحث کنترل ورود و خروج را بی معنا کرده و از سویی خطرات زیاد آن که دورافتادگی با طبیعت خاص اقلیمی آن همراه شده و هر دو با خطرات فیزیکی، انسانی مکان‌های خاصی از آن دست به دست هم داده و نیاز است تا هرچه سریع‌تر راهکاری مناسب و حداقلی برای حفاظت از ارزشهای بیابانی منطقه و در کنار آن توجه به صنعت توریسم و آشنایی علاقمندان به این اقلیم از نظر حریم و عرصه بیابان لوت در نظر گرفته شود.
از دید امنیتی و خطرات فیزیکی، آنچه مشخص است بیابان لوت بر روی نقشه و توسط دست اندرکاران نیروهای انتظامی و امنیتی، به مناطق سبز، نارنجی و قرمز تقسیم شده است، نقشه‌ای که هنوز برای عموم رونمایی نشده و تنها می‌توان با حدس و گمان این‌گونه دانست که نیروهای امنیتی به طور کلی خود را موظف به تامین امنیت گردشگران تنها در فاصله ۱ تا ۵ کیلومتری جاده‌های حاشیه‌ای لوت می‌دانند و از این جهت، به جز این خط فرضی کشیده شده، برای وارد شدن به عمق بیابان باید مجوز‌های لازم از آنها گرفته شود.
بحث حفاظتی از منظر ارزشهای بیابان لوت آن هم برای قرار گرفتن و ماندن در لیست یونسکو به سه قسمت عمومی برای استفاده گردشگران عادی و قسمتی بنا به احتیاط به دلیل آسیب پذیر بودن آن، با رعایت نکات خاص و احتیاط‌های لازم به همراه مجوز‌های مربوطه از پایگاه میراث جهانی بیابان لوت برای ورود محدود توریست‌ها و علاقمندان به اقلیم‌های بیابانی و در تقسیم بندی آخر نیز مناطقی که بسیار آسیب پذیر است، تنها مختص تحقیق برای پژوهشگران این حوزه قرار می‌گیرد که بتوانند با سازوکار خاص در این مناطق ورود پیدا کنند. هر سه این موارد به صورت کلی در مناطق طبیعی حفاظت شده در اکثر کشورهای دنیا اعمال می‌شود.
درود سپاس از مطالب آموزنده شما
فقط ای کاش مسئولین قدری دغدغه کویرها رو میداشتن تا حداقل از بار سفر هموطن ها به مقاصد گردشگری داخلی کاسته بشه تا هم کمتر تخریب بشن و هم مردم خودمون با این اقیانوس بی انتها بیشتر آشنا بشن .
متاسفانه کمتر کسی است که در این آشفته بازار زندگی و جامعه کنونی ایرانمان به فکر داشته‌ها و نگهداری از آنها حداقل برای نسل‌های بعدی باشه. بله کاش در این مورد هم مسیرهای خاص ایجاد میشد تا گردشگران بتوانند از آنچه به سادگی در کنارمان وجود دارد، این طبیعت زیبا و بکر بهره ببرد. بهره ای درست و اصولی