دَغ یا دَق ( Dak-e ) یکی از واژه هایی است که در بیابان‌ها و توسط افراد محلی می‌شنویم و یا روی نقشه‌ها می‌بینیم. به راستی این واژه‌ها به چه معنی هستند و به چه ریخت‌زمین شناسی آنرا اطلاق میکنیم؟
دغ یا دق در بیابان که شاید به درستی آن را باید به این شکل یعنی دَغ نوشت به زمین‌های رسی اطلاق می‌شود که که بسیار هموار هستند. معمولا سطح آنها به دلیل وجود مواد کربناته سفید رنگ و روشن است. نحوه پیدایش آنها هنوز در داخل بیابان‌های ایران به صورت علمی روشن نشده است و صرفا به نظر می‌رسد جریان‌های سطحی فصلی سبب رسوب ریزدانه‌ها و سپس تشکیل این قشر سخت شده که با فرسایش بادی در طی سالیان بعد اینگونه یکنواخت و صاف می‌شوند.
دغ یا دق در بیابان های ایران بسیار دیده می‌شود و به دلیل وضعیت ریخت‌شناسی خاص آن بسیار جلب توجه می‌کند که می‌توان از آنها به مانند دغ های کبوتر‌خان، پترگان، اسکندر، سرخ نام برد
به دلیل صاف و هموار بودن آنها و وجه تمایزشان در منطقه‌های بیابانی در نزدیکی طبس نیز توسط ارتش و کمانداران آمریکایی طی عملیات شکست خورده طبس برای باند فرود هواپیماها استفاده شده بود.
