بلوچ آب

چشمه بلوچ آب، آب شیرینک در لوت زنگی احمد، محل تلاقی چند راه بیابانی کهن است که در اطراف خود دارای سازه‌هایی باستانی از دوران ساسانیان به چشم می‌خورد. از بلوچ آب راهی به سمت نصرت آباد و سیستان، راهی هم به سمت نرماشیر و ریکان و بلوچستان و راه دیگری نیز به سمت دارستان، بم و سپس به جیرفت و فارس انشعاب پیدا می‌کند، بلوچ آب تنها چشمه آب قابل شرب در لوت جنوبی است.

میل‌های بسیاری در اطراف آب شیرینک به چشم می‌خورد که در یاردانگ و پست‌های گذشته از آن‌ها + و + و + گفته‌ایم.

You might also like

ریگ و ریگزار

۱۹ خرداد ۱۴۰۴

دشت تکاب شهداد

۱۵ خرداد ۱۴۰۴

میل‌های راهنمایی که در بیابان لوت جنوبی برای هدایت کاروانیان و رهروان بنا شده که اکثرا به دلایل مختلف تخریب و یا از میان رفته‌اند. میل‌هایی که در راه نرماشیر به خراسان بوده و به یقین در بیابان گرگ و همین‌طور در بیابان شورگز نیز از این میل‌های راهنما وجود داشته است. بد نیست بدانیم که میل‌های فرهاد و نادر در راه فهرج به ریگان و بشاگرد نیز که در دوره سلجوقیان بنا نهاده شده در راستای میل‌های ساسانی و کهن بوده است.

در اطراف بلوچ آب به دلیل آب زیرزمینی و پوشش گیاهی،از قدیم طوایف بلوچ و غیر بلوچ سکونت داشته و یا به مانند شتر داران در رفت‌ و آمد بوده‌اند، قلعه مخروبه شکرو نیز در ده کیلومتری میل رحیم داد نیز در همین منطقه قرار دارد که حاکی از اسکان مردم و تمدن در این منطقه است.

جالب آنجا است که آلفونس گابریل در سفرنامه خود اشاره به ردپای دیده شده گورخر در بلوچ آب میکند! این استناد برای ما بسیار حیرت آور است اما در گزارشات دکتر مستوفی این‌گونه آمده است که بنا به گفته ملک محمد نارویی راهنمای بزرگ لوت این رد پاها وجود داشته و توسط ملک محمد به دکتر گابریل نشان داده است (به گفته وی منطقه آبخوران نیز از وجود گورخرهای فراوانی نام گرفته که در قدیم به آن، آب خران می‌گفتند و به مرور آب خران به آبخوران تغییر نام پیدا کرده است).

در منطقه‌های چاله‌ زنگی احمد و چاله شور گز گیاهان فراوانی به چشم می‌خورند و پوشش گیاهی خوبی را مشاهده می‌کنیم که به واسطه آب‌های زیر زمینی در جریان این مناطق است و در ناحیه بلوچ آب نیز به دلیل وجود همین آب‌های زیرزمینی و مسیل‌هایی که همچون مسیل فهرج، مسیل بم و مسیل نرماشیر وجود دارد، آب شرب به صورت چشمه‌های یا چاه‌های کم عمق در جریان است. از همین روی شواهدی به چشم می‌آید که از دیرباز در بلوچ آب دامداری و سکونت اقوام مختلف بلوچ در جریان بوده است.

بلوچ آب یک نام جدید است و این نام را اقوام بلوچ بر روی بسیاری از مکان‌های دارای آب در دشت لوت گذاشته‌اند و نام‌هایی چون بلوچ آب، آب بلوچان و همین‌طور چاه بلوچ زیاد دیده می‌شود (به مانند بلوچ آبی که در میانه راه طبس و بهاباد قرار دارد).
حتی می‌توان این گمانه‌زنی را داشت که قلعه شکرو هم در حقیت همان شکراو بوده که از شکر آب به معنای آب شیرین برگرفته شده است و شاید بتوان گفت بلوچ آب را که در بعضی اسناد به آب شیرینک نام برده‌اند همان آب شیرین کوچک، آب شیرین کم و یا آب کم شیرین است.