ثبت دمای گندم بریان برای اثبات آن که بدانیم گندم بریان بالاترین دما را در بیابان لوت ندارد! اما اگر گندم بریان دارای این ویژگی نیست، گرمترین نقطه بیابان لوت کجاست؟ سوالی که متاسفانه اکثرا با دادن جوابی نادرست به آن پرداختهاند و برای همین برآن شدیم تا با ثبت دمای گندم بریان این مطلب را روشن سازی کنیم که گندم بریان دارای بیشترین آمار ثبت شده بالاترین دما نیست و نبوده است.
بیابان لوت با اقلیم متفاوت خود شاخصههای زیادی را دارا است که به همین علت به عنوان در لیست میراث طبیعی جهان در یونسکو قرار گرفته و به ثبت رسیده است. یکی از شاخص هایی که در پرونده ثبت آن مطرح شده بود، ثبت گرم ترین نقطه جهان، طی چند سال توسط ماهواره مدیس MODIS توسط ناسا و در دشت لوت بوده و همین امر ما را بر آن داشت تا در فصل تابستان، تیر ماه برای ثبت دمای گندم بریان سفری داشته باشیم به این تپه بازالتی و زیبا.
میدانیم که نقطه ثبت شده به عنوان گرم ترین مکان در بیابان لوت، برخلاف چیزی که در سایتها و گزارشات فارسی زبان اعلام شده، گندم بریان نیست و نقطه ای که این ماهواره طی چند سال ثبت کرده حدود ۱۵۰ کیلومتر با تپه بازالتی گندم بریان فاصله دارد و در گود لوت میباشد. اما این پیمایش که در تیرماه سال ۱۳۹۹ توسط گروه ما صورت گرفت نه تنها برای ثبت دمای گندم بریان، بلکه بیشتر برای تجربهای از گرمای منطقه و ثبت درجه حرارت در سطح تپه گندم بریان.
برای پیمایش در بیابان آن هم در گرمای زیاد نیاز است تا علاوه بر داشتن تجهیزات مناسب و آمادگی خودرو و مسیریابی صحیح، استقامت بدنی لازم برای قرار گرفتن در محیطی داغ را داشت. کلمه داغ به نظر بهتر میتواند گرمای منطقه را نسبت به کلمه گرم آن هم در فصل تابستان معنا کند. همیشه شاید شنیده باشید که برای صعود به کوهستان و قلههای مرتفع نیاز است برای آمادگی بدن به شرایط رقیق شدن اکسیژن در ارتفاعات، هم هوایی صورت گیرد و کوه نوردان یک یا دو شب را در ارتفاعات نزدیک به قله، آن هم قبل از صعود اصلی بسر میبرند تا آمادگی بدن حاصل شود. (این مطلب را ما نیز در صعود به قله دماوند و یا صعود به بیس کمپ اورست در سالهای قبل تجربه کرده بودیم) اما اینبار قرار نبود که به ارتفاعات صعود کنیم و صرفا باید هم هوایی برای آمادگی بدنی به شرایط گرم منطقه برایمان حاصل میشد و به همین دلیل شب را در شهرستان شهداد بسر بردیم.
تجهیزات مورد نیاز و خودرو آماده بود، با وجودی که مسیر انتخاب شده چالش زیادی را به همراه نداشت و کمترین فشار به خودرو دو دیفرانسیل وارد میشد، رفت و برگشت با احتساب ماندن در بالای تپه بازالتی گندم بریان حدود ۳ تا ۴ ساعت تخمین زده شده بود. بشکههای آب برای این پیمایش بسیار حیاتی بود و این آمادگی را داشتیم تا در صورت هرگونه اتفاق چیزی حدود ۳۰ تا ۴۰ کیلومتر را پیاده تا سر جاده شهداد به نهبندان برگردیم. مسیر و ترک جی پی اس برنامه را به دوستان خود در کرمان اطلاع داده بودیم تا چنانچه در زمان تعیین شده به جاده شهداد نهبندان و دسترسی به آنتن موبایل برنگردیم به دنبالمان بیایند. (این برنامه به صورت انفرادی بوده و نیاز به روحیه بالا و تجربه کافی داشت که خود را برای هر اتفاق آماده کرده بودیم)
صبح را با گرمای هوا و شرجی شدن منطقه آنهم به دلیل ابرهای پراکنده شروع کردیم. در جاده شهداد به نهبندان به سمت نقطه خروج از جاده رسیدیم و پیمایش انفرادی خود را شروع کردیم. (از ابتدای این برنامه برای هم هوایی بدن از سیستم سرمایشی خودرو استفاده نکردیم)
این را مجدد تکرار و تاکید میکنیم که طبیعت با همه زیباییهای خود، خطرات خاص خود را دارد و بیابان لوت نیز از آن مستثنی نیست. علاوه بر مجوز های لازم برای ورود به منطقه باید راهنما و تجهیزات ناوبری لازم را به همراه داشت.
این سفر به صورت گروهی انجام نمیشد و تنها یک خودرو با یک سرنشین (راننده) با آگاهیهای لازم و هماهنگیهای مربوطه، راهی شده بود. با رسیدن به نقطه خروج از جاده ابرها هم پراکنده شد، گرما نیز به شدت خود افزود و هر چه در مسیر خارج از جاده بیشتر به جلو میرفتیم این گرما به داغی میرسید. جالب آنجا بود که تحمل این گرما هنوز هم امکان پذیر بود و بدن با هم هوایی صورت گرفته، خود را با این شرایط تطبیق داده بود.
برای رسیدن به بالای تپه بازالتی گندم بریان نیاز به فشار بیشتری به ماشین بود که خود نگرانی خاص را به همراه داشت که با رسیدن به بالای تپه بازالتی گندم بریان رفع شد. تپه بازالتی گندم بریان با وجود رنگ تیره خاک و رنگ سنگهای بازالتی، بالطبع حرارت بیشتری را نسبت به دشت همجوار خود جذب میکند. برای ثبت دمای گندم بریان با توقف نیم ساعته روی آن توانستیم دمای ۶۲ درجه را بر روی دماسنج به ثبت برسانیم.
یک دماسنج ماکزیمم، مینیمم هم بر روی سطح قرار دادیم تا در سفر بعدی بتوانیم حداقل و حداکثر دمای ثبت شده روی سطح تپه گندم بریان را خوانش و گزارش دهیم.