آب انبار / حوض انبار دو واژه کهن و تکرار شده در ادبیات کاروانیان و سفرنامه‌ها است. متاسفانه در عصر حاضر نیازی که در قدیم به کتاب و خواندن آن بود، از میان رفته و زندگی‌ها بر پایه و بستر تکنولوژی به جلو می‌رود! چنانچه قبل از استفاده از این بستر تکنولوژی، فرهنگ سازی مناسب آن انجام نشده باشد به مشکلاتی برخواهیم خورد که مطابق بر آن مثل قدیمی، واقف می‌شویم که خانه از پای بست ویران است!
کتاب ها و به خصوص سفرنامه‌های قدیم بر اساس مشاهدات عملی و عینی نویسندگان به نگارش در می‌آمد و خود تاریخی بود که توسط آنها در کتاب‌ها حمل می‌شد. شوربختانه دیگر کمتر از این واقعیت های برگرفته از جامعه بر می‌خوریم و بر این اساس واژه‌ها نیز بعضا به مرور زمان از معنی اصل خود دور می‌شوند.
چیزی که توانستیم با خواندن کتاب ها و سفرنامه های یکصد سال گذشته به آن برسیم، دو واژه آب انبار / حوض انبار بود که به مرور زمان دچار فراموشی و تغییر در معنا شده‌اند. واژه‌هایی که در حال حاضر به درستی از آنها استفاده نمی‌شود و معنی درست آنها را می‌توانیم در کتاب های قدیمی و سفرنامه های تاریخی دنبال کنیم. سازه آب انبار / حوض انبار دو بنایی هستند که تعریف خاص خود را دارند.
هر دو واژه پر از معنا است و متاسفانه در حال حاضر بر عکس آن چه معنی دارد از آنها استفاده می‌شود. واژه‌هایی که باوجود کاربرد افراد بومی در بیابان‌های ایران باز هم بدون داشتن معنی درست در حال گویش است. بیایید برای یک بار هم که شده به درستی از آنها و در جای درست استفاده کنیم و این را اشاعه دهیم.
حوض انبار: محلی که در زیر زمین که برای جمع‌آوری آب باران یا آب رودخانه‌های فصلی ساخته می‌شده و با انحراف این آب‌های روان به داخل آن به جمع آوری آب اقدام میکرده‌اند + .
آب انبار: محلی که در زیر زمین گود می‌شده و حفر میکرده‌اند تا آب زیر زمینی به صورت زه کش داخل آن جمع شود، این سازه به دلیل پایین بودن از سطح زمین، دسترسی دشواری به مخزن داشته است. (در زیر فیلمی از آب انبار چهل پایه را می‌توانید مشاهده کنید)
با مشخص شدن هر دو واژه متوجه می‌شویم که آنچه را اکنون به نام آب انبار می‌شناسیم حوض انبار است و به غلط هنوز هم به آن آب انبار می‌گوییم.
Comments ۲