چشمه آب شور ولی قابل شرب برای حیوانات در بیابان لوت شمالی به نام گلوسوزگز Galūsūzgaz مشهور است.
گمان می‌رود واژه‌های آن بدین معنی باشد: گلو از گلوگاه و دره تنگ، سوز به معنی سبز و گز نیز معنی و ریشه در درختچه‌ها و بوته‌های گز است که در اطراف این چشمه روییده است.
گلوسوزگز چشمه‌ای است در دره‌ای خشک و کم عمق در بستر لوت شمالی که آب شور آن از چشمه‌های بستر به بیرون تراوش می‌کند. دشت همواری که به طور معمول در لوت شمالی شاهد آن هستیم، تقریبا در اینجا تمام شده و جای خود را تقریبا از این مکان به بعد، به تپه‌ها و بلندی‌های آتش‌فشانی می‌دهد.
لازم به ذکر است که این مکان در سر راه عبور معمول کاروانیان قرار نداشته و از مسیر عبور آنان دور بوده و به همین خاطر در کمتر جایی از این مکان یاد شده است و از طرفی با نزدیکی به انبار به عنوان منزلگاهی برای استراحت و برداشت آب کاروانیان از اهمیتی برای کج کردن مسیر کارونیان و رسیدن به اینجا مطرح نبوده و اکنون نیز با وجود نزدکی تقریبی به جاده راور، نایبند از نظرها دور افتاده و محلی برای عبور نیز نیست.
سپاس از شما این واژه را تازه شناختم ، شگفت انگیز است خوردن آب شور در بیابان….
سپاس از توجه شما. در بیابان لوت آب وجود دارد اما متاسفانه اکثرا شور بوده یا به شوری میزند. اینگونه آبها برای مصرف و شرب چهارپایانی چون شتر آن هم در مواقع بی آبی و کم آبی مشکل ساز نیست و رفع تشنگی خواهد کرد. اما برای انسان قابل شرب نیست