نام‌های قدیمی بر روی مکان‌های جغرافیایی در بیابان‌ها توسط کاروانیان یا اهالی منطقه گذاشته شده است. نام‌هایی که شاید بدون معنا به نظر برسد و متاسفانه به دلیل استفاده نشدن، در حال از میان رفتن است. نام‌هایی که بر روی نقشه‌ها نیز از آن‌ها چیزی نمی‌بینیم! چشمه ریز آب نیز یکی از آن مکان‌ها و نام‌ها است.
ریز آب یا ریزو و شاید هم ریزاو چشمه‌ای است در مسیر راه شور که به عنوان یک منزلگاه مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این منزلگاه در بین بهاباد و گود چاه تقی در مسیر راه شور در بیابان بهاباد است. منزلگاهی که با نام چاه بَر نیز در کتاب‌های دیگر نام برده شده است. چاه بر را در زمان‌های بسیار دور چنین معرفی کرده‌اند که مکانی بوده است که شاید در زمان‌های کهن چند خانوار کوچک نیز در آنجا ساکن بوده‌اند. بر اساس این داشته‌ها و نوشته‌ها بعید نیست چاه بر مکانی باشد که هم اکنون نیز در نزدیکی ریزآب قرار دارد و در زمان حاضر مکانی است با شتربانی که از چندین نفر شتر نگهداری می‌کند.
لغت و نام چاه بَر خود به معنای چاهی که بر سر راه قرار دارد، معنا شده، مکانی که به نظر می‌رسد همان مکانی است که هم‌اکنون شتربانی برای نگهداری از شترهای خود کلبه‌ای داشته و در آنجا زندگی می‌کند. جالب آن جا است که بدانیم در این مکان چاه آبی نیز وجود دارد و همین چاه دلالتی است بر مکانی به نام قدیم خود * چاه بر * که بر اساس استنتاج ما تطبیق پیدا می‌کند.
یاردانگ در سال ۱۳۹۷ مسیر راه شور را برای درستی آزمایی مسیر مارکوپولو تاجر و سیاح ونیزی پیمود و در کنار چشمه ریز آب کمپ شبانه خود را برپا نمود
