دیگ رستم روستایی است در حاشیه بیابان لوت قسمت شمالی و در کنار روستای نایبند، روستایی که خود با قرار گرفتن در جاده دورافتاده راور به طبس از دیدهها مهجور است چه برسد به دیگ رستم که بنا به کوچکی خود از دیدهها نیز پنهان شده است.
دیگ رستم در انتهای استان خراسان جنوبی و ۱۲ کیلومتری روستای نایبند در ۲۴۰ کیلومتری شهرستان طبس قرار دارد که با داشتن چشمه آبگرم دارای شهرت خاصی شده است. چشمهای دایرهشکل به قطر ۱ متر چون دیگی بزرگ با آب معدنی سوزان و سبز رنگ که با عبور از جویباری کوچک و پیوستن به چشمه آب سردی در نزدیکی خود حرارت خود را از دست میدهد تا به استخر کوچکی بریزد.
به دلیل گوگردی بودن خود دارای اثر شفابخشی دردهای بیماریهای روماتیسمی است.
این چشمه به عنوان یکی از دیدنیهای استان خراسان جنوبی به شماره ۳۲۶ در فهرست میراث طبیعی ملی ایران ثبت شده است. در حقیقت دیگ رستم چشمهای است مربوط به دوره نئوژن دوره سوم زمین شناسی با بازه زمانی حدود ۲۰ میلیون سال قبل که در نزدیکی خود در بیابان، سطحی پوشیده از سنگهای بازالتی را خواهیم دید که در سطح وسیعی را دربرگرفته است. این سنگها حاصل فعالیت گسل نایبند است که در اواخر دوره دوم زمین شناسی به روی زمین پراکنده شدهاند.
نام دیگ رستم+ بنا به داستانها و تخیلات مردم منطقه نامگذاری شده و یکی به دلیل صدای قلقل آبی است که از حفره سنگها و از زیر صخرهها به گوش میرسد و تداعی کننده صدای آب جوش در دیگ است که همراه با نام رستم پهلوان اسطورهای شاهنامه در میان مردم منطقه از کهن مشهور و نامگزاری شده است. دیگری نیز بنا به افسانهها رستم دیگ خود را در زمانی که گاو بزرگاش به سمت راور حرکت کرده بود و خطر از میان رفتن راور میرفت به سوی گاو پرتاب کرده که در محل دیگ رستم به زمین خورده و چشمه آب از زیر آن جوشیده است.
پینوشت: دیگ رستم واحهای است در نزدیکی روستای نایبند در جاده ترانزیتی استان کرمان به خراسان جنوبی که دارای سه چشمه کم آب، گرم، ولرم و سرد است که درهم میآمیزد و به حوضچهای ریخته میشود که از دیر باز برای آبتنی رهگذران مورد استفاده بوده است