در قسمت شمالی بیابان لوت ناحیهای بیابانی واقع شده که با نام بیابان بهاباد مشهور است.
بیابانی که در بین استانهای خراسان جنوبی، یزد و کرمان قرار گرفته و در بعضی از منابع و نقشههای به اشتباه آن را جزیی از بیابان لوت نام بردهاند. این بیابان صرفا منطقهای بیابانی است که به دلیل ذکر شدن نامش در سفرنامهها، نقشهها و کتابها از اهمیت بالایی برخوردار است. مارکوپولو سیاح و تاجر ونیزی نیز در سفرنامه خود از راهی در این بیابان نام برده، مسیری از شهرستان بهاباد به شهرستان طبس در خراسان جنوبی که تا مدتها بر سر وجود آن اختلاف وجود داشت و گروه یاردانگ توانست با جمعآوری دادههای کتابخانهای در طی چندین سال و پیاده سازی بر روی نقشههای موجود و نرمافزار گوگل ارث ردی از این راه پیدا کند.
در منابع تاریخی از این بیابان به بیابان شور یاد شده که بیگمان در وجه تسمیه ناحیهای است که آبهای آن شور است و از این جهت راهی که از آن عبور میکند نیز به نام راه شور معروف و خوانده شده است. راه شور یکی از دهها راه مهم بیابانی در بیابانهای ایران به شمار میرفته است چرا که از چندین سمت به دشت لوت راه داشته که همین مهم بر اهمیت بالای آن دلالت داشته است.
متاسفانه با ورود ماشین و احداث جاده در ایران به مرور راهنمایان راههای قدیمی بیابانی و کاروانیان نیز به شغلهای دیگر رو آورده و این شغل نیز همچون راههای قدیمی و کهن به فراموشی سپرده شد و در زمان حاضر نیز کمتر کسی را میتوان پیدا کرد که حتی نام راه شور را نیز شنیده باشد.
گروه یاردانگ با تحقیقات کتابخانهای توانست مسیر راه شور را بدین شرح و با نشانههایی بر روی نقشه مکانیابی و احیا کند:
شهرستان بهاباد، ریزآب، گود شاه تقی، بلوچ آب، سفید آب، مغو، فهلنونج، شهرستان کریت
نشانههایی که از چشمههای آب، حوض انبارها تا برجهای نگهبانی، میلها و منطقهها را شامل میشود.
با وجودی که این بیابان و راه شور در آن جدا از محدودیتهای خاص و اعمال شده در بیابان لوت است اما به دلیل خطرات راه و گم شدگی در آن، گروه یاردانگ شدیدا به داشتن راهنما و تجهیزات مخصوص برای راهیابی در آن تاکید دارد، به خصوص که در مناطقی از این بیابان شاهد ناامنی از قدیم بودهایم!