سون هدن در سال ۱۸۶۵ میلادی در استکلهلم به دنیا آمد و بیش از نیمی از عمر خود را در سفر بود. وی از دوازده سالگی رویای سفرهای دور و دراز را در سر داشت و برای بار اول در سال ۱۸۸۶ میلادی، ۱۲۶۵ هجری شمسی به ایران و بین النهرین سفر کرد.
زمانی که دانشجو بود، تنها به خطه شمالی تا میانی ایران سفر کرد و ۴ سال بعد دوباره به ایران آمد و اینبار علاوه بر صعود قله دماوند از راه مشهد دو سفر را به حاشیه گودالی که در شمال کویر مرکزی ایران است، انجام داد.
سون هدن، هدین آخرین بار با پشتکار و علاقهای که به سفر در ایران داشت بین سالهای ۱۹۰۵ و ۱۹۰۶ تقریبا به تمام نقاط ایران سفر کرد و در این سفر بیشتر به دنبال یافتن خط عبور در مناطق جغرافیایی بود ایران بود تا اکتشافاتی که به وی نسبت داده میشود!
این سفر از اصلی ترین سفر وی به ایران بود که حاشیههای لوت شمالی را پیمود و با وجودی که بارها در نظر داشت که به عمق بیابان لوت وارد شود متاسفانه نتوانست و برایش میسر نشد (شاید هم نخواست تا خود را به خطر و دردسر بیاندازد).
دشت کویر مرکزی را بین جندق تا خور سپری کرد و از حاشیه جنوبی دشت کویر به طبس رسید و از آنجا به نایبند (نایبند) و سپس به شند علیرضا خان و سرچاه و بصیران، تا به نه و بعد سیستان رسید.
توجه سون هدن بیشتر به راههای دشت کویر و دشت لوت بوده است و میتوان گفت کتاب کویرهای ایران به نوعی یک کتاب منحصر به فرد و متفاوت از دیگر مستشرقان میباشد. علاوه بر راهها که بسیار در نظر گرفته بوده تفاوت عمده بین دشت لوت و بیابان لوت را به خوبی مشخص کرده است. شاید از اهدافی که به وی محول شده بود شناسایی راههای دشت لوت و دشت مرکزی ایران بود که به نوعی اهداف نظامی را به همراه داشته است.
در بیابان لوت شمالی دو مسیر متفاوت را پیموده است که قبل از وی کسی از آنها عبور نکرده بود، مسیری بین نایبند و سرچاه که مسیری بسیار قدیمی است و دیگری نیز مسیر راه طبس به نایبند بوده است.
ممنون از اطلاعات خوبی که در اختیار خوانندگان قرار میدید. عالی بود🙏🏻🌷
سپاس از شما